Kendine özgüven nasıl gelir? Özgüven kavramı kişinin özü olarak nitelendirilir. Güven ise bu özün tam anlamıyla kavranıp harekete geçebilmesinden meydana gelir. Fakat özgüvenin yerine gelebilmesi için iki cümle yeterli değildir. Özgüven eksikliği her yaşta görülebilir fakat en çok mustarip olunan yaş aralığı skalasında ergenlik dönemi yer alır. Bu dönem insanın kendini tanımaya başladığı zaman dilimidir.
Çevresel değişiklikler, aile düşünceleri, fikir ve idealler farklı bir düşünce sistemiyle sorgulama kavramı içerisinde boy göstermeye başlar. Başta da belirttiğimiz üzere kişi bu evreleri sağlıklı bir şekilde akıl yolu ile kendiyle bağdaşlaştırıp karakter analizini yapmış olarak hayatının geri kalanına özünü bilen insan olarak devam edemezse özgüven eksikliği ergenlik döneminden sonraki yaşlarında da devam etmeye mahkum kalır.
Mahcup Bir İnsan: Kendine Özgüven Nasıl Kazanılır?
Hayatına mahcup şekilde devam etmiş bir insanın temelinde aile düşünceleri, akraba ilişkileri, baskı, eğitim sistemi, karşı cinsle ilişkiler ve en önemlisi inanç boşluğu yatar. Aile bireylerinin özellikleri örneğin her şeye bağıran bir ağabeyi ya da okul hayatının devam etmesini istemeyen bir baba veya hiçbir konuda söz hakkının bulunmadığı anne işte durum bu şekilde devam ettiğinde sırayla yukarıdaki kavramların peş peşe merdivenlerden yuvarlanırmışçasına birbirini izlediğini görebiliriz.
Kişinin kendine özgüven kazanabilmesinin en önemli olayı aile içi ilişkilerinde destekçi baba profili, iyimser kardeş ve mantıklı şekilde ara bulucu olarak babanın yanlış fikirlerini feshedebilme yetkisini barındıran bir anne gerekir. Tam tersi durumda özgüven kazanılması durumu mümkün olamaz.
Akraba ilişkilerini bir yarış pisti gibi düşündüğümüz zaman topluluk halindeyken örneğin bayram günlerinden çocuğunu bir başkasının çocuğu üzerinden aşağılama-yüceltme diye adlandırdığımız terazide tartmaya başlayan bir kişi. Bu tartıda aslında kendi çocuğunun ileride tek başına kaldığında çevreden yeteri kadar pohpohlama alamadığında kendine özgüven eksikliği yaşayacağını, diğer aşağılama ile işaretlediği çocuğa ise belki de hiç oluşturamayacağı karakterin suçlusu olarak gösterileceğinin haberi dahi olmaz.
Habersizce yapılan bu davranışların en büyük suçluları kendini ordinaryüs zanneden akrabalardır. Döneminin en deneyimsiz ve bilgisiz kişilerini yetiştiren eğitim sistemi ise tüm bu baskıların üstüne etkileyici rol oynar. 18 yaş, bir bireyin önündeki 30 seneyi hangi meslek ile devam edeceğine karar vermesi için çok erken ve karakteristik anlamda yetersizdir. Çünkü kişi hem karakterini oluşturmamıştır hem de kendine özgüven sahibi değildir.
Kişinin Kendi ile Olan Kararlılığı
Kişi öncelikle kendine olan saygısını ve özünü kazanması için karar veremediği durumlarda profesyonel yardım alıp yönlendirici bireyler vasıtası ile yoluna başlaması gerekir. Hayatının 1 veya 3 senesi arasında arayış içerisine geçer ailedeki ve çevredeki fikir ayrılıklarını kendince özümseyip çıkarımda bulunur.
Görgü ve ahlak kuralları çerçevesinde iyi olanı alır iyi olmayanı ise kafasında kodlamaya başlar. Mesleğine karar verme aşaması fikirlerini oluşturduktan sonra başlar. Hedeflerine ve isteklerine ulaşması için istikrarlı olmalıdır. Asla pes etmemelidir. Bu evrede karşı cinsle sosyal ilişkiler kurmalı, fikir alışverişinde bulunmalı, sevilmeyi hissetmelidir. Aksi halde kimsenin duygusal anlamda hissi durumlar yaşamadığı bir kişi sevgisiz kalır, özgüveni zedelenir, topum içerisine çıkamaz olur.
Bunların öncesinde kişisel gelişim için başta karar verdiği iyi olan fikir ve düşüncelerinin yanına korkularını da yazmalı üstüne gitmelidir. Çünkü neyi bilmediğini bilmeyen bir insan toplumdan ve gelecekten tamamen soyutlanmış olur. Fırsat buldukça sürekli bir insanın iyi yönlerini eleştiren ben bilişimcilerden uzak durmak gerekir.
Gereksiz olarak nitelendirilen insanlardan kaçınılmalı, söylediklerinin hiçbir anlam ifade etmediğini kabul etmek gerekir. Böylelikle kişi fazla kelimelerden kurtulur bu sayede kendi özünün farkına varır ben buyum bu kaderım der. Onun sonrasında harekete geçerek kendine özgüven kazanmış olur.
